Lieve kleine Zita

Eergisteren was de babyborrel van Zita, kersverse dochter van vriendin J. Nu 6 weken oud, maar man, zo gegroeid al sinds ik haar de eerste keer zag in het ziekenhuis. Ze had een zelfgebreid okerkleurig pakje en sokjes aan van de oma en zag er uit om op te eten. Trouwens, die oma durf ik wel eens in te huren voor een aantal breiwerkjes, zo schoon!

De cadeautjes die we meehadden waren van eigen hand, niet zelfgebreid, maar wel zelf genaaid.

Het patroon voor de babyslofjes kreeg ik doorgemaild van vriendin V., zij vond het hier. 

Mijn slabbetjes waren wel een beetje buiten proportie. De ene (hierboven) te klein en te ovaal. Goed voor de pop van Zita binnen een paar jaar. Bij de andere (hieronder) had zelfs een volwassene nog overschot. King-size-slab!

Ik gebruikte dan ook geen bestaand patroon, maar tekende het - zoals zovelen - uit de losse pols. Misschien toch wat meer voorstudie in 't vervolg :-°. 

Het stofje kwam vanuit mijn collectie kringloopvondsten.

Zelf heb ik voor mijn twee knespers nooit zo'n handig luierzakje/vochtige doekjestasje gehad. Toen was ik nog niet op de naaitoer :-(. Als ik toen destijds een pamper nodig had voor één van zoonliefjes, vond ik meestal niet enkel de pamper. Ertussen zaten ook wel eens lippenstift, zakdoekjes, restanten van koekjes en dergelijke. Dus maakte ik voor Zita of beter voor de mama en de papa snel een Mme Zsa Zsa luiertasje. Geen zoektocht meer in de sjakosj naar de pampers. 

Ze is er nog te klein voor, voor deze pennenzak. Tot dan mag mama ze even in bruikleen hebben. 

En als afsluiter nog een tuutlapje, wreed handig, wreed zacht en altijd een kleine knuffeldoek bij de hand.