Goed gestart!

De school is ondertussen al een weekje gestart en Sem heeft een goeie start gemaakt in het eerste leerjaar. Hij kent ondertussen al 'ik', 'rik', 'maan' en 'roos'. Man, wat gaat dat snel! Aan dit tempo, zal hij al op het einde van de maand een heel boek kunnen lezen. 

De laatste dagen van de vakantie gingen wel met de nodige stress gepaard. Althans bij mij, Sem was er redelijk gerust in.
Reden van die stress: boekentassen gaan blijkbaar vanaf augustus vrij snel de deur uit. Alle winkels in Brugge waar we (ja, zoonlief en ik hadden al wat zitten surfen) mooie boekentassen hadden gezien (hier en hier), waren reeds uitverkocht. En ik was nochtans op voorhand door velen gewaarschuwd. 
Maar kijk, op het nippertje dan toch nog een boekentas gevonden. Dacht ik... ik had een kleuterboekentas besteld. 'k Zag dat ventje al toekomen op zijn eerste schooldag, met een mini-boekentas, net groot genoeg voor zijn boterhamdoos.

Dankzij de lieve dame van de webshop, werd er in no-time nog een bestelling gedaan en vier dagen voor de start van het nieuwe schooljaar was het eerste-leerjaar-formaat (nen echten boekentas!!) er dan toch. Oef!!!

Boekentas: ✔

Een pennenzak is eigenlijk niet nodig voor het eerste leerjaar, maar mama wou er toch eentje maken. Tja, als je dan toch bezig bent ;-).

Pennenzak: ✔

En dankzij haar vakkundige uitleg kreeg ik een pennenzak zonder flapjes! 

De foto's trekken wel op niets en de afwerking van de pennenzak kon ook beter, maar 't moest rap gaan ('k heb dat hier al veel geschreven de laatste tijd).

Wat nog? Een zwemzak én turnzak: ✔

Ik piepte even bij deze madam. En een eerste rugzakje rolde vanonder het naaimachien.

De stof die ik gebruikte was eigenlijk te dik. Canvas, gabardine en jeansstof (voor- en achterkant, binnen). De tunnel voor de touwen waren ook wat te nauw gestikt. In combinatie met de dikke stof is het nogal trekken om de rugzak dicht te krijgen. Maar soit, daar krijgt ie spieren van. ;-)

De andere rugzak mocht iets simpeler, ik gebruikte ook dunnere stoffen,dunner touw en maakte de tunnel voor het touw wat ruimer. Ja, men leert bij... 
De perfecte zwemtas dus. 

Toppunt van deze speeddate met mijn naaimachine is dan nog dat zoonlief liever een rollebolle-rugzakje (zo'n gratis-plastieken-prefab-ding van op een sportdag vorig jaar) verkiest boven een rugzakje van mama. 

Met de troostende woorden erbij: "de volgende keer dat je iets naait mama, ga ik het wel gebruiken hoor."

Enfin, hij zal er toch een gebruiken (die helemaal in olifantenstof). Oef!!

✿ Speel/tafeltent voor Cato ✿

Begin juli kreeg ik de vraag van Nathalie of ik een tafeltent wou maken voor dochter Cato. Kwam goed uit want: 
1. een tafeltent stond al lang op mijn maak-lijstje voor de jongens
2. een goeie test voor mezelf om het eens uit te proberen.

Na wat zoekwerk in blogland, vonden we voorbeeldjes waarin Nathalie zich kon vinden en kon ik aan de slag. Ik baseerde me op deze prachtige tafeltent van Moncherry, een Nederlandse blogster die in Australië woont. 

Het idee van de ruitjes, deurtjes, brievenbus, deurbel en boom nam ik van haar over.
Wat verzon ik er nog extra bij: een huisnummer - identiek uiteraard aan Cato's huisnummer, fruitboom met plukappels, een moestuin met plukbare groentjes en de ruitjes (de linten die een kruis vormen kun je eraf nemen).

De uiteindelijke afwerking van de tent gebeurde helaas onder een moordende deadline (wegens wat pech bij de aankoop van de stoffen, waardoor ik pas anderhalve week later dan gepland kon beginnen). Daardoor heb ik helaas verschillende dingen achterwege moeten laten: bloemetjes en vogeltjes ter decoratie.
Bedoeling van de losse/afneembare ruitjes was trouwens dat de raampjes ook gebruikt konden worden als ijsco-kraampje of winkeltje. Maar opnieuw was tijdsgebrek de boosdoener. 

Tijd om foto's te nemen - again - had ik niet meer, dankzij Nathalie werd de tent toch op de gevoelige plaat vastgelegd. 

De moestuingroentjes (wortelen, prei, tomaat en sla) maakte ik uit vilt en kleven vast met velcro.

Kleine Puck had nog niet helemaal door dat het een brievenbus is ;-).

Het huisnummer  werd erop geflockt.

En het lijstje met vergeten dingetjes wordt nog groter: er hadden gordijntjes aan de ramen moeten hangen (rode met witte stippen om precies te zijn). De deadline nam me opnieuw te veel in beslag en ben het dus ratsvergeten. Maar uitstel is geen afstel, tenzij Nathalie haar creativiteit en eventuele naaitalenten eerder wil bovenhalen...

de deurbel (met extra dikke vilt)

een boompje vol plukbare (velcro) appeltjes

vakkundig leeggeplukt door de jarige Cato en zus Puck

Neen, ze hebben geen tweeling en dachten dat ik erin ging lopen.
Maar 'k ben er niet ingetrapt Nathalie en Marnix ;-))))))))). Knap gefotoshopt!!

Sem en Finn hebben het maken van de tafeltent met argusogen gevolgd en zijn duidelijk vragende partij. Maar nu even niet... Ik heb de tent met plezier gemaakt, maar 't was toch een hels karwei. 

Nathalie, Marnix, Cato en Puck, met liefde gemaakt hoor ;-))).

Vakantie!!!

Om de juffen van onze kindjes te bedanken, hebben we met enkele ouders een potje bij elkaar gelegd en er een cadeautje mee gekocht. 

Voor juf Orphée - juf van Finn - was dit de driedubbele cd van kinderfavoriet-nummer-één-kapitein-Winokio. Juf Hilde - juf van Sem - mocht haar collectie wilde dieren aanvullen met enkele dieren van Schleich. 

Enkel een kaartje om de verzameling naampjes op te schrijven, was ik natuurlijk vergeten. Dus ben ik vorige week donderdagavond nog snel in gang geschoten om zelf twee kaartjes ineen te knutselen.

Voorkant: katoenen stofje met een flockfiguur opgestreken, de katoenen stof plakte ik vast met vliesofix, de rand van de bolletjesstof knipte ik af met een kartelschaar.

      * het kuiken haalde ik hier *

      * de walvis tekende manlief snel voor me * 

          (mijn kleine bijdrage tot deze tekening waren de waterdruppels :-) )

Achterkant: hard tekenpapier met katoenen rand, stof werd vastgestikt op het karton, overgeplooid en op de ommezijde vastgelijmd onder de bolletjesstof. 

Uiteraard stonden niet enkel de namen van mijn kindjes op de kaart, de andere kindjes mochten er hun persoonlijk handtekening aan de schoolpoort opkrabbelen. Al had de helft niet door waarover het eigenlijk ging :-)))). 

Een smockjurkje voor Emérence

Maurits en Marie-Lou kregen anderhalve maand geleden een kersverse zus erbij: Emérence, de derde in rij van vriendin E. 


Een volledig handgemaakt geboortepakketje zat er van deze keer wegens tijdsgebrek niet in. Dus werd het een gezelschapsspel van Haba en een smockkleedje van eigen hand. 


Sinds kort ontdekte ik het smocken, dankzij onze smock-avond tijdens Studio Stik enkele weken geleden. Het leek me altijd ontzettend moeilijk, maar het is verbazend makkelijk. Gewoon een rechthoekige lap stof, enkele lijntjes smocken en je hebt een kleedje (ok, en nog wat afzoomwerk ook natuurlijk). 


In mijn geval werd het zelfs een twee-in-één-project. De bedoeling was een rokje-op-de-groei te maken. Dankzij Inge kreeg ik namelijk de afmetingen voor een smockrokje op maat voor een vierjarige. Aangezien ik hier geen vrouwelijke - alhoewel... - proefexemplaren heb rondlopen, moet ik vertrouwen op het maatwerk van vriendinnen met dochters ;-).


De rok was af (een foto zonder bandjes heb ik niet, maar gewoon de schouderbandjes wegdenken), cadeau klaar, dacht ik... Toen ik het rokje wat beter bekeek, leek het me echter ook ideaal als kleedje voor een éénjarige. Je hoort me al afkomen. Ik dus op zoek naar een éénjarig model, die ik vond bij een andere vriendin, toevallig ook een Inge :-). 


Ik maakte schouderbandjes erbij en hopsa, daar hadden we een smockkleedje voor Emérence-binnen-één-jaar. 

het kleedje werkte ik onderaan af met paspelband, de stof kocht ik ooit bij Koekepeertje

Wat ik mama E. wel vergat te zeggen, maar 't was dan heel druk op 't feestje. Binnen 4 jaar moet ze gewoon de schouderbandjes ervan nemen, als ze een rokje wil...


Maar ik zal dat wel voor haar regelen. Dus Els, binnen een paar jaar, kom ne keer op de koffie*, dan is het in no-time omgetoverd in een rokje. Enneuh, breng een koekske mee hé ;-))). 


*je moet natuurlijk niet echt 4 jaar wachten om op de koffie te komen hé.

Zo meteen ga ik iemand drie piepers geven...

Van een late verjaardagswens gesproken! Persoon in kwestie, vriendin B., vierde haar B-day reeds twee weken geleden. En toch was ik het niet vergeten! Redenen genoeg die 'k kan opsommen waarom ik niet de tijd vond om tot aan haar voordeur te geraken, maar we gaan onszelf hier niet beginnen goedpraten hé. Te laat is te laat. Zelfs het verjaardagskaartje verzeilde pas enkele dagen geleden in haar brievenbus. Persoonlijk gaan afgeven, dat wel, maar B. was niet thuis. Dus om het triestige-verjaardagskaartje-zonder-drie-piepers goed te maken, knutselde ik snel een cadeautje in mekaar. 

Je moet weten, vriendin B. begon sinds kort als freelance styliste te werken. Hier vind je haar webstekje. Dus dat betekent veel huisbezoeken, bedrijfsbezoekjes, notities, schetsen,... Een handig meeneem notablokje/schetsboek leek me hier wel toepasselijk als cadeau. 

Ik maakte er eentje volgens het patroon van little-big-girl-studio. 

Ik heb mezelf beloofd geen nieuwe stofjes meer te kopen, maar eerst mijn kast leeg te naaien. Bij deze ben ik dus in mijn kast gedoken en vond nog een rood bloemenstofje die ik ooit bij Koekepeertje kocht, het bolletjesstofje komt denk ik van de kringwinkel en de streepjesstof van bij Verkempinck aka 't slunsekot.  

Allé, 'k ga vertrekken en het cadeautje gaan overhandigen... Toedeloe!!!

De tipi werd nog eens bovengehaald!

Afgelopen zondag herinnerden de twee zonen zich plots dat mama ooit (2 jaar geleden) een indianentipi voor hen maakte. Mooi weer, dus de ideale gelegenheid om indiaantje te spelen in den hof. 


Het werd echter eerder luieren in de wigwam  - die half scheefzakte, 'k zal de constructie toch nog eens moeten herbekijken - en onnozel doen, maar wat wil je, met zo'n weer. 


Op naar nog zo'n weekend met mooi weer. Tegen dan heeft mama misschien ook indianenoutfits bijeengenaaid...

Voor diegene die interesse hebben, het model van de tipi haalde ik uit dit boek: Kind aan huis, speelplekken binnen en buiten van Sam Scarborough (uitgeverij Brecht). Een simpel patroon, al zou ik het de volgende keer wel anders aanpakken en de onderkant wat meer verstevigen of zorgen dat het niet kan wegschuiven. Ietwat meer in de trend van dit prachtexemplaar.