woensdag 23 november 2011

°°° bedtijd met eendjes °°°

Kindjes groeien, kleertjes worden kleiner, het moment voor mama om de naaimachine boven te halen. Het werd tijd voor een nieuwe pyama voor Finn. Ik kocht al een tijdje geleden een leuk eendenstofje in heel zachte flanel.  Ik kon aan de slag! Helaas kocht ik net dat reepje stof te weinig, ik had enkel stof voor de broek en zo'n 20 cm te kort voor het truitje. Een andere oplossing moest uit de mouw worden geschud. 
Ik kocht een t-shirt met lange mouwen en maakte een applicatie van Finn's naam uit dat eendenstofje voor op het truitje. Opzet geslaagd, de zoon was heel blij.



De pyama valt wel nog een beetje groot uit, maar dan kan hij er volgend jaar nog een winter van genieten. Nog eventjes de broekspijpen omdraaien dus.


En aangezien ik toch in pyamamodus stond, maakte ik nog een pyamabroek voor broer Sem erbij. 


Pyamatrui volgt nog, eerst eens zien of ik nog genoeg stof heb ;-)



maandag 21 november 2011

Uit de cadeautjeskast

Handig toch zo'n naaihobby. Zeker als je vergeet dat er een verjaardagsaperitief op de agenda staat, alle winkels gesloten zijn en dus geen cadeau achter de hand hebt. Of toch? 
Gelukkig had ik daar nog een Reversible Bag liggen en hoefde ik toch niet met lege handen toe te komen. 

Het cadeau ging naar een andere naaimadam die elk jarig feestbeest of boorling voorziet van zelfgemaakte (heel mooie) naaicadeautjes. Dus was het haar beurt om eens een zelfgemaakt naaisel te krijgen. 't Was niet gepland, maar ze was er toch blij mee... denk ik.

En Picasa is inderdaad heel handig voor zo'n collage.

dinsdag 1 november 2011

7 000 000 000ste + 1 + 1 + 1 bewoner van onze aardkluit

We kweken als konijnen, naar 't schijnt. Als we de krantenkoppen mogen geloven zitten we al aan de 7 miljardste baby. Gisteren werd ze geboren, de 7 000 000 000ste baby. Ocharme 't kind, nog maar net uit moeders schoot geworpen en nu al wereldberoemd. 


En in onze vriendenkring doen ze lekker mee. Vriendin T. is terug zwanger, van haar derde en vriendin W. idem.  Nog een vriendin E. is ook terug zwanger, idem dito als hierboven van een derde. Ik ben uiteraard heel blij en sprong een gat in de lucht toen ik het nieuws te horen kreeg. Maar het kriebelt, het kriebelt ferm. En als je dan zo'n nieuws hoort, dan gaat het nog meer kriebelen. Goh, een derde zou best wel leuk zijn, dat zie ik eigenlijk helemaal zitten. 
Manlief ziet dit helemaal niet zitten en heeft daarvoor zijn redenen: we zijn net uit de luiers, we zijn al met teveel op onze aardbol, de kindjes zijn al wat zelfstandiger nu,... Kan ik allemaal best in komen, maar toch zit ik met dat gevoel dat een derde het compleet zou maken (klinkt cliché, ik weet het). Waarschijnlijk waait dit wel weer over, met tussentijdse opflakkeringen wanneer er opnieuw een vriendin aankondigt dat ze zwanger is. 
Of niet???


Nu, genoeg gemijmerd. Om mijn vriendinnen een dikke proficiat te wensen, maakte ik deze kaartjes voor hen. 





Volledig handgestikt, niet altijd even recht, maar wel vré geestig om te doen :-). Nu nog een postzegel en ze kunnen op de bus.