vrijdag 28 oktober 2011

°°° Naai eens een broek °°° kick-off °°°

Aan alle mama's met zoontjes. Hebben jullie dit ook? Je koopt een broek en een week later (als het goed zit, kunnen ze het rekken tot 2 weken) is ie kapot. Niet kapot kapot, maar de knieën. Gewoon erdoor hé en niet gewoon effentjes de stof wat afgesleten. Een gat! Een groot gat! 


Wat volgt is dan oplapwerk. Ondertussen ben ik er zeer bedreven in. Niet dat het zo moeilijk is, strijkijzer erover en done! Een favoriet onder de knielappen heb ik ook al, die effen (in alle kleurtjes hebben ze ze) van Chicken Rhythm. De geborduurde lappen zijn heel leuk, maar dat zou echt zonde zijn om dat mooie borduursel weggeschraapt te zien. Nu, ik ben er content van, ze zijn stevig, ze houden lang en als ze los komen, gewoon 't strijkijzer er weer over en ze zitten weer goed.


Eigenlijk ben ik het een beetje beu om alsmaar nieuwe broeken te kopen en zelfs geen broek meer in huis te hebben zonder lap erop. Een familiebezoek start met de zoektocht naar een propere broek ZONDER lappen.


Vandaar heb ik mezelf de onmogelijke opdracht opgelegd om zelf de broeken te maken van de zonen. Niet allemaal hé, maar toch een aantal reserves die ermee door kunnen als "moh, dat is een mooi broekje".  Of ben ik te optimistisch? 


Vorige week ben ik eraan begonnen. Het eerste exemplaar was niet echt geslaagd. Veel te groot, veel te wijd en nogal oubollig van model. Ik nam er ook geen foto van, want 't was echt niet mooi. En aan 't gezicht van manlief te zien, had ie hem liever gebruikt als voddenlap ipv van als broek aan de poep van zijn zoon.
Ik gebruikte het patroon nochtans eerder deze zomer om een shortje te maken voor Sem, toen wel geslaagd. Blijkbaar niet geschikt om een lange broek van te maken.


Op naar een ander dus. De alombekende "kid pants with a flat front" van Made, wou ik wel eens uitproberen. Ik koos een schoon blauw ribfluwelen stofje en ging aan het werk. 
Een heel makkelijk model en zeer snel klaar. Ik ben verkocht, dit model ga ik nog vele keren maken, helaas is het broekje te klein, dus zal ik het patroon wat moeten vergroten (en snel ik de naai-juf te hulp in de les... grijns)


't Was eindelijk eens aan Finn om model te spelen. Al had hij er niet veel zin in, dus het pruilmondje moet je erbij nemen. En de bolle buik :-) (oooh, wat ga ik dat buikje missen als hij groter wordt).












 Ik kan gelijk nooit kiezen in foto's, de vorige keer ook al. 'k Heb het al vaak gezien op andere blogs, maar weet er iemand hoe je dit doet: zo'n soort fotocollage waar er meerdere foto's samengeplakt staan (vaak allemaal een verschillende grootte). Misschien is dit een oplossing voor mijn keuzeprobleem.
Bestaat er ergens een programma voor? Waarschijnlijk wel, maar ik vind het niet. 




Oh ja, nu we toch over de "kid pants with a flat front" bezig zijn, van deze ben ik helemaal weg. In mijn favoriete stofje, waarvan ik zelf helaas nog maar enkele restjes liggen heb. 




woensdag 26 oktober 2011

Nog eventjes wachten...

Bijna gaat de Boekenbeurs van start. We wachten en wachten en wachten.... vol spanning. Want geef toe, al die boeken samen, dat is de hemel op aard. 
Voor ons is het dit jaar een bijzondere editie. Al in de lente drong de boekenbeurs binnen in ons huis. Manlief had dit jaar namelijk de eer de affiche van de Boekenbeurs te mogen tekenen. Een gat in de lucht heeft ie gesprongen, en ik ook :-)!!
Voor de echte curieuzeneuzen over het ontstaan van de affiche. Op de blog van Pieter vinden jullie meer.


De tekening zou geen affiche geworden zijn zonder de prachtige vormgeving van Balder Martens van De Barbaren.




Ik vind hem prachtig (ben natuurlijk wat bevooroordeeld). Jaarlijks wordt onze trip naar de Boekenbeurs ingeleid door een lange wandeling langs verschillende billboards met reclame voor de Boekenbeurs. Dit jaar zal deze wandeling net dat tikkeltje meer hebben :-).


En als kers op de taart mag Pieter op 6 november zijn eerste kinderboek (geschreven door Edward Van de Vendel) signeren op de Boekenbeurs.


  




Een trotse vrouw :-).

zondag 23 oktober 2011

°°° birthdaygirl, bambigirl °°°

En de jarige was... nichtje Marthe. Vandaag vond de party plaats, dus vandaag mocht het cadeautje gegeven worden. Niet dat het al weken klaarlag hoor. De cadeautip ontving ik reeds begin september via mijn mailbox: een nieuwe ballettas voor Marthe. De datum van het feestje sloeg ik op in mijn hoofd als zijnde op 23 november. 
Manlief herinnerde me deze week echter dat het feestje doorging op 23 oktober. Was dit even een misrekening. Ik had mezelf voorgenomen eind oktober te beginnen, zo had ik nog ruimschoots de tijd om de tas tijdig af te werken. NOT!!!! Ik had nog welgeteld 4 avonden, waarvan er al twee volzet waren en ik niet achter de naaitafel kon kruipen. Dankzij een strak plan: vrijdagavond - de voorbereiding, zaterdag - alles bijeennaaien, had ik deze ochtend de tas af. 


De birthdaygirl was zeer blij met haar nieuwe bambitas. Plaats genoeg om alle balletspulletjes op te bergen :-).








En keerbaar, maar dan wel zonder knoopsluiting te gebruiken.


De tas is een modelletje die we eerder in Studio Stik maakten: de 'reversible bucket bag' van Sew Mama Sew. En wie het zich helemaal makkelijk wil maken (zoals ik deed), volgt gewoon de Nederlandstalige handleiding die Inge speciaal voor Studio Stik vertaalde.  

vrijdag 14 oktober 2011

Af!

Mijn eerste echte jasje is af. Ja, ja, een jas met mouwen, voorpand, achterpand, beleg, kap, voering, enzoverder. Alles erop en eraan, zelfs met een rits. Aha! Wie had dat gedacht. Ik alvast niet, want het leek me een helse onderneming. Ben ik trots, jep!


Voor ik kon starten een paar obstakels, niet veel hoor, maar toch een kleine opsomming.


Obstakel nr. 1: zoek een mooi patroon voor een jongensjasje.


Meisjespatronen à volonté, dat wel. Na het afzoeken van blogs, etsy, de nieuwste knippies, enkele Ottobres kwam ik uit op een oud Knippie exemplaar verscholen onder een rist naaiboekjes in mijn naaikamer (moet daar nog altijd een oplossing voor vinden om die praktisch op te bergen). De Knippie nr. 4 - aug/sept 2010. Een patroontje voor een sweatvest (nr. 10), een jasje met rits zonder voering. Ik wou er echter eentje maken mét voering. Enerzijds omdat het stofje - een soort tweedstof- anders teveel zou prikken, maar vooral omdat het gewoon mooi is. 


Obstakel nr. 2 was dus de voering. Ik zou het moeten doen met de natte vinger, want Knippie zou me niet helpen. Gezond verstand heeft me uiteindelijk gebracht tot een afgewerkte jas. 


Eenmaal aan de slag kwam ik obstakel nr. 3 tegen als daar is: een zak omgekeerd op de jas naaien, dus foute kant op de goede kant. "Mens, hoe doe je het toch!" (en een keer goed roepen erbij).
Obstakel nr. 4: voering al aan de mouwboord buitenstof naaien, terwijl dit echt nog  niet nodig was. "Mijn god!!"
Obstakel nr. 5: nogmaals verkeerde kanten op elkaar. "Zucht!"
Obstakel nr. 6: blijkt geknipte voering niet overeen te komen met buitenstof, dus aanpassen die handel. "Dju toch"


Heb ik iets bijgeleerd? Toch wel:
1. steunpunten zetten leiden echt wel tot niets. Let op, ben echt wel flink geweest en deed nog eens een poging (onder invloed van de naailes). Conclusie: ik heb er geen een gebruikt. Ben ik de enige die steunpunten nutteloos vindt?
2. geduld is een schone deugd,
3. denk twee keer na vooraleer je definitief vaststikt. Voorkomt heel wat gevloek en gesakker.


Eenmaal alle obstakels overwonnen, was de jas af en stuurde ik een apetrotse zoon met een homemade maaksel naar school. Je moest hem zien glunderen. :-)


Welke stof? 
°buitenkant° tweedstofje die ik ooit kocht, weet niet meer waar.
°voering° licht katoentje met sterrenprint, hier te vinden.
De tweedstof is warm, maar het is een herfstjas, dus niet overdreven warm. 
°de kap° werd afgewerkt met keperband


De foto's (ik kon niet kiezen, dus ziehier de volledige fotoreeks)


































Oh ja, die kip op de eerste foto. Die hebben we zo'n goeie maand geleden geadopteerd. 't Is te zeggen, hij zat plots in onze tuin. Onze buurvrouw vond hem op straat, dacht dat ie van ons kwam, dus kieperde ze hem over de muur :-). 
Waarom staat hij daar zo op de foto. Wel, onze andere twee kippen blijven braafjes achter den draad. Maar de nieuwe heeft nogal een eigen willetje, kan heel goed vliegen en loopt dus bijgevolg vrij rond. Ze is vrij aanhankelijk, wanneer we in de tuin zijn wijkt ze met geen meter van ons. Schattig, maar het bruine goedje her en der verspreid is minder schattig. Ze voelt zich ook heel goed binnenshuis, we mogen geen achterdeur open laten staan of ze eet mee aan tafel.
Knippen van de vleugels: check! Herhaaldelijke keren terug in hok plaatsen: check! 


Dus graag: de tip voor de loslopende kip.